Κάθε χρόνο κάποια στιγμή πλησιάζει και σιγά σιγά αρχίζει να ξετυλίγεται μπροστά μας η περίοδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής του Πάσχα. Περίοδος μοναδική, εξαιρετικά ιερή και άκρως συγκινητική. Φυσικά γι’ αυτούς που την αισθάνονται.

Μετρημένες είναι οι ευκαιρίες στη ζωή του κάθε ανθρώπου, που καλείται να εορτάσει συμμετέχοντας στην πορεία του Χριστού μας προς το εκούσιο Πάθος. Μετρημένες οι φορές αριθμητικά που έχει την ευκαιρία κάθε άνθρωπος να ζήσει το μυστήριο αυτό. Αλλά ακόμη πιο μετρημένες είναι οι στιγμές που κάθε άνθρωπος διακατέχεται από την πρέπουσα συγκίνηση και ιερότητα, ώστε να ζήσει καθώς πρέπει την μοναδικότητα αυτών των ημερών. Περνάνε οι μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης και ελάχιστοι είναι αυτοί που τις ζουν και παίρνουν ωφέλεια από αυτές. Ξέρουμε το όνομα των μεγάλων εορτών, λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, και τίποτα για το περιεχόμενό τους και πως πρέπει να τις εορτάζουμε.

Και, για να επιστρέψουμε στη Σαρακοστή, τροφική νηστεία -για όσους την μπορούν- είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ένας πιστός προς τιμή του Σταυρωμένου Χριστού ή μάλλον για καλό σωματικό και ψυχικό δικό του.

Η σοβαρότερη όμως νηστεία είναι η πολλαπλή εγκράτεια κάθε ανθρώπου από πλευράς ψυχικής. Εγκράτεια στις διασκεδάσεις, που ειδικά αυτή την περίοδο παρουσιάζουν «έξαρση», εγκράτεια στην γενικότερη ευθυμία, εγκράτεια στις αισθήσεις του, περιορίζοντας την λειτουργία τους στα άκρως απαραίτητα. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος: Να βλέπουμε τα απαραίτητα, να ακούμε τα πιο χρήσιμα, να μιλούμε περιορισμένα, αποφεύγοντας ειδικά την συκοφαντία, να οσφραινόμαστε εκτός από τον καθαρό ψυχικό αέρα -το ανεκτίμητο αυτό δώρο του Θεού- και το υπέροχο λιβάνι, συμμετέχοντας πιο έντονα στις ιερές μυσταγωγίες της Εκκλησίας μας, να ψηλαφίζουμε τον Χριστό μας, ξεφυλλίζοντας επίκαιρα ιερά βιβλία που θα μας μεταφέρουν πιο κοντά στην ιερότητα των ημερών και το βασικότερο να γευόμαστε τακτικότερα την Θεία Κοινωνία. Η λέξη γευόμαστε μάλλον δεν είναι η αρμόζουσα. Ας μιλήσει ο μόνος κατάλληλος. Ο Χριστός!

«Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το Σώμα μου! Πίετε εξ’ αυτού πάντες, τούτο εστί το Αίμα μου».

Ας ακούσουν οι σύγχρονοι υποκριτές την εντολή του Θεού μας. Σώμα και Αίμα Χριστού λαμβάνουν οι πιστεύοντες. Οι φοβούμενοι λόγω κοσμικών σκέψεων, δηλαδή οι χλιαροί, που θα τους ξεράσει ο Κύριος, όπως ο ίδιος ανέφερε, ας μη πλησιάσουν το Άγιο Ποτήριο, γιατί ήδη είναι ασθενείς λόγω αμφιβολίας και δυσπιστίας.

Όσο για τους υπολοίπους της γης, άρχοντες, κοσμοκράτορες, αυτοκράτορες, πλανητάρχες, βασιλείς και προέδρους, που διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον, ας λύσουν πρώτα τόσα προβλήματα που μαστίζουν την προσωπική τους ζωή -οικογενειακή, αν υπάρχει, και την ευρύτερη κοινωνική ή εθνική- και μετά ας ασχοληθούν με ένα θέμα που δεν τους είναι επιβεβλημένο, την Θεία Κοινωνία.

Τις υπόλοιπες απαντήσεις-εξηγήσεις ας τις πάρουν από το στόμα του ίδιου του Χριστού με τα ηχηρά Ουαί... που ξεστόμισε προς τους Φαρισαίους εκείνης της εποχής, αλλά πολύ περισσότερο στους συγχρόνους που είναι πιο αναβαθμισμένοι.

Φέτος καλούμαστε να πλησιάσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα με την πρέπουσα ευσέβεια, και σ᾽αυτό να πούμε την αλήθεια συντελεί και ο κορωνοϊός, με τις απαγορεύσεις που επιβάλλει και τις δυσκολίες που επιφέρει.

Σκεπτόμενοι σαν άνθρωποι το δικό μας πάθος και πρόβλημα ίσως θυμηθούμε και το πάθος του Χριστού μας που το υπέστη και το υφίσταται και διαχρονικά για χάρη μας. Ίσως θυμηθούμε να ζητήσουμε και την βοήθειά Του. Ο Θεός μας επισκέπτεται για άλλη μια φορά από αγάπη και μας καλεί κοντά του, μέσα από τις συνθήκες που αντιμετωπίζουμε.

Ο πνευματικός κορωνοϊός ή οι πνευματικοί κορωνοϊοί που δεκαετίες ολόκληρες έχουν θανατώσει εκατοντάδες ψυχές, πέρασαν απαρατήρητοι.

Ο υλικός όμως αναστάτωσε, συγκίνησε, αφύπνισε, τρομοκράτησε και προ πάντων απέδειξε για μία ακόμη φορά πόσο ευτελής και τιποτένια είναι η «προοδευμένη» κοινωνία μας. Πόσο ανίσχυρη είναι η επιστήμη μας.

Ας αποφασίσουμε και ας επιλέξουμε. Πιστεύουμε; Δύο απαντήσεις υπάρχουν. Ναι ή όχι. Και οι δύο είναι δεκτές από το Θεό. Με την πρώτη όμως σωζόμαστε, ενώ με την δεύτερη καταστρεφόμαστε.

Αρίσταρχος